გუშინდელი აწმყოს მომენტის დაჭერამ აღმაფრთოვნა, მივხვდი რომ აწმყოს შეგრძნება და ამოხსნა საიდუმლოს ამოხსნის ტოლფასია, დავიჭირე ჩემი თავი ისეთ მიუღებლობაში, ტყუილში, რომ ტვინმა ისე მყარად იცის ის დეფიციტი, არ აცნობიერებს, რომ ის ჩემს ცხოვრებაში უკვე არსებობს და ამას არ აღიარებს, ეს აწმყოს წამებში იმალება, რამდენ რამეს უშვებთ გაუცნობიერებლად ჩვენი ცხოვრებიდან გვგონია, რომ არ გვაქვს, არ გვაბადია და პეპლის დასაჭერი ბადით დავდევთ პეპელას და ნუ იტყვით...
